Life is Strange: Before the Storm

Het Franse Dontnod Entertainment kende een verrassend succes met Life is Strange. Een episodisch avontuur dat een verhaal over vriendschap tussen twee vervreemde meisjes, Max en Chloe, vertelde met een snufje bovennatuurlijke elementen. Er was een storm op komst; een meisje werd vermist; complotten; en je typische tienerproblemen zorgden samen voor een memorabele, andere en innemende game.

De aankondiging op de E3 afgelopen jaar van een prequel ging dan ook gepaard met de nodige twijfels. Een prequel die slechts drie 'episodes' lang was en niet ontwikkeld werd door Dontnod, maar in plaats daarvan door het Amerikaanse Deck Nine. Om het nog erger te maken: de prequel vertelde het verhaal van hoe Chloe en het vermiste meisje uit de eerste game, Rachel, elkaar leerden kennen en door een werkstaking kon de stemactrice die Chloe speelde, Ashly Burch, niet teruggebracht worden (ze zou in plaats daarvan het schrijfteam helpen). Zou Deck Nine recht kunnen doen aan de eerste game en iets maken dat op zijn eigen benen kon staan? Het antwoord, na het spelen van de drie episodes waaruit Before the Storm is opgemaakt, is ja, dat kunnen ze zeker.

Het is een meer ingetogen, minder fantasierijke, en op vele manieren een meer gegronde game. Het zal niet per se worden herinnerd voor diens plottwists, belangrijke scènes of excentrieke personages, maar eerder omdat het een verhaal durft te vertellen dat dichter bij huis ligt. Het neemt een aspect uit Life is Strange en bouwt daar op voort, in plaats te proberen de volledige formule te kopiëren. Het is een beknopter en puurdere ervaring, ten goede en ten kwade.

De eerste episode bracht ons een traag begin, maar de bij de tweede episode realiseerden we dat dit niet zomaar een traag begin was. De hele game biedt een vrij aangename rit met hier en daar slechts een handjevol dramatische scènes. De meeste personages zijn wonderbaarlijk uitgediept en menselijk gemaakt, compleet met hun gebreken en niet zo oppervlakkig als je zou denken.

Dat is ook exact waar Before the Storm het meeste in uitblinkt. De kleine, ogenschijnlijk bijkomstige scènes, zoals in episode één waar Chloe een bordspel speelt met Mikey en Steph of Chloe's atypische toevoeging op de valreep tijdens de dramalesvertolking van Shakespeare's De Storm in de tweede episode. We hebben ook genoten van het einde, misschien niet de grote keuze die je maakt (zoals je verwacht), maar het feit dat de ontwikkelaar dapper genoeg was om sommige dingen wat vaag te laten. We gaan niet verklappen wat dat is, maar hier is prima mee omgegaan. Er was een scène in de laatste episode die we wat vreemd vonden: een personage dat zich buiten het geheel bevond voegde zichzelf aan een scène toe, en misschien komt dit door de manier waarop we gespeeld hadden, maar het voelde wat geforceerd. Wederom, willen we niets verklappen.

Het is een verhaal over mensen en een verhaal over Arcadia Bay. En om eerlijk te zijn, is dat ook genoeg. Aan het oppervlakte lijkt het wat beperkt, maar het zorgt ook voor een betere focus. Het seizoen helpt Chloe uit te werken en ontsluiert de mysteries rond Rachel Amber. Het voegt ook diepgang toe aan de belangrijke personages uit Life is Strange, met name Frank en Nathan. In zeker zin hebben we het gevoel dat we andere keuzes zouden maken in Life is Strange als we eerst Before the Storm hadden gespeeld. Misschien is dat ook wel het visitekaartje van een goedgemaakte prequel. Het bouwt voort op dingen die er al waren, maar voegt ook nieuwe perspectieven toe aan bepaalde dingen.

Iets dat de game volgens ons beter doet dan het origineel zijn de extra's: de dagboekverslagen; de graffiti-tags die Chloe kan achterlaten (om Achievements en Trophies te verdienen natuurlijk). Er is veel liefde gestopt om spelers te voorzien van deze extra's en spelers te verbinden aan die ene persoon die hier ontbreekt (Max). We hebben ook enorm genoten van de scènes tussen Chloe en haar vader, deze dromen of wat ze ook zijn, bieden een effectieve manier om Chloe's gedachtes en emoties te illustreren zonder teveel op het hoofdavontuur te drukken.

Misschien is het de schuld van Telltale Games dat we gewend zijn geraakt aan seizoen met vijf episodes en wellicht is dat waarom Before the Storm wat aan de korte kant voelt. Het verhaal dat verteld wordt zou echter geen baat hebben om over meer episodes uitgesmeerd te worden. We hebben ook het gevoel dat onze keuzes weinig invloed hadden op de uitwerking van het verhaal, maar slechts wat smaak toevoegde. Het voelde als een erg lineaire ervaring en misschien heeft Deck Nine te weinig de keuzes van de speler gebruikt. Er zijn daarnaast enkele kleine gemiste kansen, zoals toen we een shirt aantrokken dat Rachel had weggegooid en niet het verwachte commentaar er over kregen. Een ander gebied dat wat onbevredigend aanvoelde was de relatie tussen Chloe, haar moeder en stiefvader. Met de kennis van het uiteinde (in Life is Strange) voelde het maken van deze keuzes vrij nutteloos. Chloe's nieuwe vaardigheid om "brutaal" te zijn, viel uiteindelijk ook wat tegen, qua gameplay teleurstellend en op veel momenten enorm misplaatst.

Het is niet de mijlpaal die Life is Strange was, maar het is allerminst onverdienstelijk en slaagt erin om zijn eigen identiteit te vormen naast de originele game. Een geweldige prestatie op zich. Het was moeilijk te evenaren en hoewel het niet alle fans van Life is Strange zal bekoren, wist het ons zeker te pakken.