Nederlands
Gamereactor
reviews
Crash Bandicoot: Nsane Trilogy

Crash Bandicoot: N.Sane Trilogy

Hoe brengt ons favoriete buideldier het er vanaf in deze remaster van de klassieke trilogie?

HQ
HQ

Fans van het oranje buideldier Crash Bandicoot konden hun geluk niet op toen Crash Bandicoot: N.Sane Trilogy werd aangekondigd op Sony's E3-conferentie vorig jaar. Eindelijk konden spelers de platformavonturen van Crash in zijn jacht op Cortex in HD ervaren, met omgevingen die er scherper en beter uit zouden zien en mooie animaties. Daarbij keek iedereen er naar uit om met nostalgische gevoelens de drie platformgames opnieuw te ontdekken. We zijn inmiddels echter in een tijdperk beland waarin virtual reality de normaalste zaak van de wereld is, en gigantische open games als The Witcher 3 en Breath of the Wild de scepter zwaaien. Kan een platformer die leunt op nostalgie en niets nieuws aan het genre toevoegt zijn kop boven water houden?

Vanaf het begin van de game is het duidelijk waar ontwikkelaar Vicarious Visions voor gaat. Ze willen geen nieuwe elementen introduceren of de Crash-games op de schop nemen, maar de drie Crash Bandicoot-games een tweede leven geven door ze een modern jasje te geven. Dat is ze gelukt. Vanaf het moment dat Crash wakker wordt op N.Sanity Beach, naar Cortex zijn laboratorium in de tweede game en via een ritje op Pura de tijger over de Chinese Muur in deel 3, bevat elk level een rijke en mooi uitgewerkte omgeving.

Crash Bandicoot: Nsane Trilogy
Dit is een ad:

Levels als Ruination uit Cortex Strikes Back verdienen een speciale benoeming. De donkere lucht wordt hier en daar opgelicht door een bliksemschicht, waardoor je soms delen van het level ziet zoals een gorilla die boomstammen gooit. Het ziet er werkelijk waar prachtig uit. Ook in de eerste levels van de eerste game maken de omgevingen grote indruk, met vele planten en bomen die de zijkanten van levels verrijken. Hoewel de PlayStation 1-games er voor die tijd zeker niet verkeerd uitzagen, zijn deze graphics van een heel ander niveau.

Naast de graphics is ook het geluid op de schop genomen. De muziek is opnieuw gemasterd en hoewel het dezelfde lekkere deuntjes als vroeger zijn, klinkt het nu veel helderder. Ondanks deze verbeteringen is het moeilijk om N.Sane Trilogy aan te raden aan spelers die hier niet voor nostalgische redenen mee aan de slag willen. Hoewel de gameplay in 1996 indrukwekkend was, heeft het platformgenre sindsdien gigantische sprongen gemaakt met games als Super Mario 64, Banjo-Kazooie en recentelijk Yooka-Laylee, waar compleet nieuwe ideeën werden geïntroduceerd.

Crash Bandicoot: Nsane Trilogy

Gameplaytechnisch is er nagenoeg niets nieuws onder de zon. Alle levels zijn gelijk aan de originele releases. De eerste game laat je in elk level drie emblemen verzamelen om bonuslevels te openen, terwijl de laatste twee games geheime levels en routes hebben door gems te verzamelen. De games worden in de tweede helft vaak behoorlijk pittig met erg precieze platformuitdagingen, en ook dat is niet veranderd. Bereid je voor op een hoop gevloek terwijl je voor de zoveelste keer een sprong en landing verkeerd inschat. Zeker als je alle relics en gems wilt verzamelen, heb je een behoorlijke kluif aan deze games.

Dit is een ad:

Daardoor zullen mensen die graag alles willen verzamelen zich meteen thuis voelen in N.Sane Trilogy. Er zijn diverse manieren om medailles en gems te verzamelen door allerlei opdrachten uit te voeren, bijvoorbeeld door alle dozen in levels kapot te maken zonder dood te gaan, een geheim pad te ontdekken of binnen de tijd een bepaalde locatie te bereiken. Samen met de toegevoegde time trials levert dat genoeg content op voor mensen die de games zo compleet mogelijk willen uitspelen. De drie games hebben nu ook een wereldwijde leaderboard, waardoor er extra motivatie is de time trials te spelen.

Crash Bandicoot: Nsane Trilogy

Het doet ons pijn om het te zeggen, maar we denken dat een compleet nieuwe game met Crash wellicht een betere optie was geweest. In plaats daarvan hebben we hier drie games die we al eerder hebben ervaren, met een besturing die naar hedendaagse maatstaven achterhaald voelt. Crash heeft een simpele spin om vijanden aan te vallen en dozen te breken, hoewel hij in de derde game moves als een dubbele sprong en wapens als het fruitgeweer erbij krijgt. Toch ontbreekt het hier aan genoeg extra content of een boeiend verhaal. Coco is nu een speelbaar personage, wat een leuke extra is, maar dat zorgt ook niet voor de variatie die nodig is om van de game meer dan een nostalgische eigenaardigheid te maken.

Als Crash Bandicoot niet een van je favoriete platformhelden was in de jaren '90, dan is N.Sane Trilogy het kopen niet waard. De game oogt prachtig en heeft aardig wat content, maar als je niet voor de volle honderd procent wilt gaan race je snel genoeg door de trilogie heen. De herinneringen aan het spelen van de originele games hebben een speciale plek in ons hart, al waren we de frustraties van de pixel-perfecte platformactie inmiddels vergeten. Wil je een goede moderne platformer spelen, ga dan voor Yooka-Laylee. Als je echt je jeugd wilt herleven en vrede hebt met de originele games opnieuw te ervaren zonder dat de gameplay naar de moderne tijd is getrokken, dan kun je zeker overwegen Crash Bandicoot: N.Sane Trilogy aan te schaffen.

HQ
06 Gamereactor Netherlands
6 / 10
+
Oogt en klinkt ongelooflijk, veel herspeelbaarheid, time trial en leaderboards toegevoegd aan de drie games.
-
Gameplay voldoet niet aan hedendaagse standaard, doodgaan voelt soms oneerlijk, niet genoeg content voor mensen die levels niet willen herspelen.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen